Intro
Het gaat nog steeds langzaam, maar het gaat nog steeds… 24 november een soort van mijlpaal… Dag VAC, hallo gips…
Dag VAC, hallo gips
Gedaan
Na een week of 11 ben ik zonder vacuümpomp. Dat had twee maanden eerder ook al gekund, toen in het ziekenhuis leek of de behandeling met die pomp geen soelaas zou bieden en het zonder pomp en zonder onderbeen verder zou moeten. Maar zie, er kwam onverwacht toch verbetering. Toen langzaam en nog steeds langzaam. Maar het gat in het achterste deel van mijn voet is met hulp van de vacuümpomp opgevuld met gezond weefsel. En het oppervlak van die wond is de afgelopen weken gehalveerd. Omdat het granulatieweefsel de wondranden heeft bereikt, ga ik de volgende fase in: er moet nu huid over de wond en dat moet ik zonder hulp van een apparaat zelf fiksen. Een vierkante centimeter of 10.
Wondverzorging
Dinsdagmiddag voor de laatste keer de VAC uitgezet en de slang van mijn voet gehaald. Deze keer niet in een behandelkamer van Heelkunde, maar op de gipskamer, een oude en vertrouwde plek. Eerst maar eens schoonmaken, Her en der wat eelt weghalen en wat verweekte wondranden. Wondverzorger D. heeft mijn voet een paar weken niet gezien en kijkt erg tevreden. Dat is ook wel eens anders geweest, zij is degene, die half augustus subiet doorverwees naar een opname… Dan nog lijmresten van de VAC met ether wegpoetsen en mijn onderbeen met vette crème insmeren. Klaar voor de volgende fase…
Off load
Zoals altijd is gips om mijn voet bedoeld om de druk op mijn voet zoveel mogelijk weg te nemen (‘off load’) of in elk geval beter te verdelen. Ik heb nog nooit problemen zo ver naar de achterkant van mijn voet gehad… Dat maakt een off load gips aanleggen zo goed als onmogelijk. Toch is dat opsluiten in gips nog steeds een goed idee, want het geeft stevigheid en stabiliteit en het aansluiten op de wond beschermt. Dag VAC, hallo gips…
Gipsen voet in een aangepaste verbandschoen…
Ik heb nooit gedacht dat ik ooit nog eens blij zou zijn met gips om mijn voet. De afgelopen 15 jaar regelmatig mee behandeld, en ik heb er altijd de schurft aan gehad, omdat het me zo in mijn bewegingen beperkte. Nu ben ik er heel blij mee. Het verschil zit er natuurlijk in dat behandelen met gips tot nu toe voor mij altijd ‘on the way down’ was: ik moest in het gips als het slechter met mijn voet ging. Nu heb ik gips ‘on the way up’ en is het vooruitgang ten opzichte van de vacuümpomp. Dat maakt in mijn hoofd heel veel uit…
Deze keer is het niet slim om een hak onder het gips te zetten. Dat is wel handig als je de voorkant van je voet wilt offloaden, maar dat werkt dus niet als het probleem juist in de buurt van die hak zit. Vandaar dat de gipsverbandmeester een verbandschoen van wat extra gespen voorziet en er voldoende bescherming voor het gips ontstaat. Nog een dingetje: het gips is dun en niet echt geschikt om op te lopen…
Tot net onder de knie…
Voordelen
Dat gips heeft heel veel voordelen ten opzichte van de vacuümpomp. Ik hoef niet meer na te denken als ik opsta, bijvoorbeeld. Dat was wel wennen, de afgelopen dagen. Niet zelden greep ik mis naast mij op de bank in het automatisme om met de pomp op schoot naar de keuken te rijden met de trippelstoel… En ook niet meer gezeul in een rugzak buitenshuis.
Fietsen met gips is voor mij routine en veel stabieler dan met een verbandschoen, waar ook nog eens een slang van voet naar rugzak loopt. Voor het eerst sinds een maand of 3 kan ik ook weer kiezen op welke zij ik wil slapen. Met die pomp kon ik niet goed op mijn rechterzij, omdat ik dan op de wond aan de binnenkant van mijn voet lag. Die wond is nu ingepakt en ik kan dus ook weer anders liggen. Bovendien hoef ik vrijdagochtend niet meer verplicht thuis te blijven voor de Thuiszorg, die ruim anderhalve maand de verschoning van de VAC voor haar rekening heeft genomen. Scheelt bovendien eens in de week pijn, de thuiszorg hoeft en kan niks te doen met gips, ik ga eens per week naar het UMC voor verzorging en nieuw gips.
Natuurlijk niet ideaal
Ten opzichte van de pomp mag het dan allemaal veel beter zijn, helemaal ideaal is het natuurlijk niet. Zo word ik een paar keer per nacht wakker omdat mijn gipsen poot langs mijn andere been schuurt. Moet ik maar niet bewegen… En belastbaar is mijn linkerbeen nog steeds niet. Ik moet zo min mogelijk lopen, zo min mogelijk druk genereren. Dat betekent nog steeds veel in de trippelstoel in huis en op krukken buitenshuis. Verder zie ik mijn voet een week niet en kan ik dus veranderingen, zowel positieve als negatieve, niet in de gaten houden. Behalve dan indirect als ik koorts zou krijgen en/of mijn bloedglucosewaarden niet onder controle zou kunnen houden… Nou kon ik met de VAC ook niet vaker dan 2x per week zien hoe het met de wond stond. Maar ik kon toen wel zien hoe het met mijn voet als geheel stond. Nu even niet…
Spannend
Ik moet het dus nu zelf doen. Dat is spannend. Ik heb heel wisselende ervaringen met het dichtmaken van wonden aan mijn voet in gips. Onbetrouwbaar als het om resultaten gaat… Het kan in een maand allemaal beter zijn. Het kan maanden en maanden duren. Het kan eerst beter worden en daarna weer minder. Onzeker en ik kan niks zien. Elke week mijn voet als tropische verrassing zonder Hollandse melkchocolade uitzagen en dan zien… Voorlopig gaat het crescendo en voorlopig ga ik er vol vertrouwen vanuit dat dat de komende tijd zo blijft… Voor de laatste keer: dag VAC, hallo gips!
Het bericht Voetspoor 21 – Dag VAC, hallo gips verscheen eerst op Ruud's Blog.